ایمپلنت اندوستئال رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است + شکست ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندان ساختاری است که می تواند به جایگزینی دندان از دست رفته کمک کند. خود ایمپلنت در استخوان فک یا روی آن قرار می گیرد و به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می کند. یک دندان مصنوعی به نام تاج به ایمپلنت متصل می شود.به طور کلی ، ایمپلنت دندان به گونه ای طراحی شده است که ثابت در دهان شما باشد. در حقیقت ، مطالعات میزان موفقیت 90 تا 95 درصد ایمپلنت های دندانی را در مدت 10 سال گزارش کرده اند.با این حال ، ممکن است ایمپلنت دندانی در ماه ها یا سال های پس از کاشت از بین برود. عوامل متعددی می توانند در این امر دخیل باشند.هنگامی که استخوان سازی کامل می شود ، مواد ایمپلنت و استخوان اطراف آن ذوب می شوند. به همین دلیل ، ایمپلنت می تواند به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل کند و پایه محکمی برای دندان مصنوعی تشکیل دهد.در حالی که ایمپلنت به صورت دائمی طراحی شده است ، ممکن است تاج متصل به آن به دلیل سایش و پارگی معمولی نیاز به تعویض داشته باشد. حدود 50 تا 80 درصد تاج ها ممکن است طی 15 تا 20 سال نیاز به تعویض داشته باشند.

بیشتر :مزایا و معایب اصلی ونیرهای کامپوزیت چیست و مراحل آماده سازی

ایمپلنت اندوستئال:

ایمپلنت اندوستئال رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است و شبیه پیچ یا سیلندرهای کوچک است. آنها اغلب از تیتانیوم ساخته می شوند اما می توانند از سرامیک نیز ساخته شوند.این ایمپلنت ها مستقیماً در استخوان فک شما قرار می گیرند ، معمولاً با استفاده از یک فرایند دو مرحله ای. در طول عمل به شما بیهوشی داده می شود تا هیچ دردی را احساس نکنید.ابتدا ، جراح شما برشی روی لثه شما ایجاد می کند. سپس آنها با دقت در استخوان فک شما حفاری می کنند تا فضایی برای کاشت ایجاد شود.پس از قرار دادن ایمپلنت ، استخوان فک و لثه شما اجازه ترمیم پیدا می کند. یک تاج معمولاً با استفاده از یک پایه فلزی به نام اباتمنت در یک ویزیت بعدی به ایمپلنت متصل می شود.در برخی موارد ، ممکن است قبل از قرار دادن ایمپلنت اندوستئال ، یک روش اضافی مورد نیاز باشد. هدف از این کار این است که ایمپلنت جدید دارای پایه محکم تری در استخوان فک شما باشد. برخی از نمونه های چنین روش هایی عبارتند از:

پیوند استخوان

لیفت سینوس

گسترش خط الراس

کاشت های زیر سطحی

ایمپلنت های زیر سطحی زیر لثه و بالای استخوان فک قرار می گیرند. آنها از یک چهارچوب فلزی با پسوندهای کوچک تشکیل شده اند که کمی از لثه بیرون زده اند. این ایمپلنت ها معمولاً برای افرادی توصیه می شود که:

استخوان فک سالم کافی برای قرار دادن ایمپلنت اندوستئال ندارید

نمی توانند یا نمی خواهند قبل از کاشت ایمپلنت ، یک عمل اضافی مانند پیوند استخوان انجام دهند

همانطور که در مورد ایمپلنت های اندوستئال ، بیهوشی هنگام قرار دادن ایمپلنت های زیر سطحی استفاده می شود. کاشت ایمپلنت یک فرایند چند مرحله ای است.

اولین قدم شامل برداشتن استخوان فک است. این کار به گونه ای انجام می شود که ایمپلنت هنگام قرار گرفتن به درستی جا بیفتد. جراح شما مجبور است برشی ایجاد کند تا استخوان فک شما نمایان شود تا تحت تأثیر قرار گیرد.وقتی ناحیه بهبود یافت ، زمان قرار دادن ایمپلنت است. پس از ایجاد برش در لثه ها ، قاب فلزی ایمپلنت به گونه ای قرار می گیرد که در بالای استخوان فک شما قرار بگیرد.در طی یک بازدید پیگیری ، روکش ها را می توان روی قاب ایمپلنت فلزی قرار داد. اینها به اکستنشن های کوچکی که از لثه شما بیرون زده متصل می شوند.

مینی ایمپلنت های دندانی چیست و چه مدت طول می کشد؟

مینی ایمپلنت های دندانی (MDI) باریک تر از سایر انواع ایمپلنت های دندانی هستند. قطر آنها کمتر از 3 میلی متر است که تقریباً برابر با یک خلال دندان است.از آنجا که آنها کوچکتر هستند ، MDI ممکن است در مناطقی با استخوان کمتر در دسترس قرار گیرد. علاوه بر این ، برخلاف ایمپلنت های دندانی معمولی ، این تکنیک کمتر تهاجمی یا آسان تر است.بسیاری از مواقع از MDI برای ایمن سازی پروتزهای متحرک استفاده می شود. همچنین ممکن است از آنها برای کمک به جایگزینی دندانهای کوچک و کوچک استفاده شود.MDI ها دائمی طراحی شده اند و ماندگاری آنها مانند سایر ایمپلنت های دندانی است. با این حال ، شواهد علمی در مورد موفقیت طولانی مدت آنها محدود است.در یک بررسی سیستماتیک در سال 2019 ، چهار مطالعه در مورد MDI ها که از یک تاج پشتیبانی می کردند مورد بررسی قرار گرفت. در طول یک دوره پیگیری 3 ساله یا کمتر ، محققان هیچ تفاوتی در طول عمر بین MDI ها و ایمپلنت های دندانی استاندارد نیافتند.

چه عواملی می توانند در شکست ایمپلنت دندانی تأثیر بگذارند؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی می توانند برای بسیاری از افراد مادام العمر باقی بمانند ، در برخی موارد ، ممکن است از بین بروند. به طور کلی ، شکست ایمپلنت معمولاً زمانی اتفاق می افتد که چیزی با استخوان سازی یا روند بهبودی تداخل داشته باشد.

عواملی که ممکن است باعث شکست ایمپلنت شوند عبارتند از:

مراقبت و نگهداری ناکافی

رعایت بهداشت دهان و دندان برای ایمپلنت به همان اندازه که برای دندانهای واقعی شما اهمیت دارد. تجمع پلاک می تواند منجر به بیماری لثه شود که می تواند به لثه و استخوان فک شما آسیب برساند.

وقتی پلاک روی ناحیه اطراف ایمپلنت تأثیر می گذارد ، بیماری دور ایمپلنت نامیده می شود. مراحل اولیه بیماری دور ایمپلنت برگشت پذیر است. با این حال ، اگر درمان نشود ، می تواند به وضعیتی به نام پری ایمپلنتیت تبدیل شود که می تواند منجر به شکست ایمپلنت شود.

به همین دلیل ، رعایت بهداشت دهان و دندان هنگام کاشت ایمپلنت بسیار مهم است. این شامل:

مسواک زدن حداقل دو بار در روز

استفاده روزانه از نخ دندان

محدود کردن مصرف غذاهای شیرین

هر 6 ماه یکبار برای معاینه به دندانپزشک خود مراجعه کنید

استخوان کافی نیست

ایمپلنت های اندوستئال باید در استخوان فک شما ثابت بمانند. به همین دلیل ، در صورت عدم وجود استخوان فک به اندازه کافی برای ایمن ماندن ایمپلنت ، ممکن است شکست بخورد.قبل از کاشت ایمپلنت ، بررسی کامل استخوان فک انجام می شود. این می تواند شامل اشعه ایکس و مدل سازی سه بعدی برای کمک به تعیین کیفیت استخوان محل احتمالی ایمپلنت باشد.اگر استخوان کافی وجود نداشته باشد ، برخی افراد ممکن است قبل از دریافت ایمپلنت اندوستئال ، تحت عمل جراحی مانند پیوند یا برداشتن سینوس قرار بگیرند.

از دست دادن استخوان در طول زمان همچنین می تواند ایمپلنت را بی ثبات کند. این می تواند به دلایل زیر باشد:

بیماری دور ایمپلنت

پوکی استخوان

سایر شرایط پزشکی که بر سلامت استخوان تأثیر می گذارد

مهم است که یک جراح با تجربه ایمپلنت های دندانی خود را قرار دهد. یک جراح بی تجربه می تواند از طریق موارد زیر به شکست ایمپلنت کمک کند.

ایمپلنت های ضعیف

قرار دادن نامناسب ایمپلنت

آسیب بافتی هنگام کاشت ایمپلنت

اتصال روکش قبل از ایمپلنت پایدار است

اگر ایمپلنت شکست بخورد چه اتفاقی می افتد؟

اگر علائمی دارید که نشان دهنده شکست ایمپلنت است ، باید به دندانپزشک یا پریودنتیست مراجعه کنید. برخی از علائم بالقوه عدم موفقیت ایمپلنت عبارتند از:

ایمپلنتی که حرکت می کند

درد ، به ویژه هنگام گاز گرفتن یا جویدن

علائم پری ایمپلنتیت ، که می تواند شامل علائم زیر در اطراف ایمپلنت باشد:

سرخی

ورم

خون ریزی

عقب رفتن لثه ها

چرک

درمان ایمپلنت ناموفق

ایمپلنت ناموفق می تواند با بی حسی موضعی برداشته شود. گاهی اوقات می توان ایمپلنت را جایگزین کرد. برخی از تحقیقات نشان داده اند که جایگزینی ایمپلنت های دندانی منفرد در همان محل دارای موفقیت کلی 71 درصد است.

در شرایطی که از بین رفتن استخوان در اطراف ایمپلنت اتفاق افتاده است ، ممکن است پیوند استخوان برای کمک به بازسازی بافت استخوانی قبل از کاشت ایمپلنت جدید مورد نیاز باشد. در این حالت ، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا ایمپلنت جدید خود را دریافت کنید.

اگر تصمیم می گیرید ایمپلنت ناموفق را جایگزین نکنید یا نمی توانید جایگزین کنید ، گزینه های درمانی بالقوه دیگری نیز وجود دارد. این موارد می تواند شامل بریج دندان یا پروتز باشد.

در صورت عدم از بین رفتن استخوان قابل توجه ، ممکن است پری ایمپلنتیت بدون برداشتن ایمپلنت درمان شود. این شامل تمیز کردن کامل و ضد عفونی ایمپلنت و ناحیه اطراف آن و همچنین دوره ای از آنتی بیوتیک ها است.